ชีวิตย่อมมีพันธะอยู่โดยธรรมดา
ต่างกันแต่ว่าจะนำมาซึ่งความทุกข์หรือไม่
สังคมย่อมอยู่รอดด้วยสัมพันธภาพ
มีสัมพันธภาพคือมีความรัก
พ่อ แม่ ทำหน้าที่ของพ่อแม่
แต่ต้องเป็นเพื่อนที่ดีของลูก
ครูต้องทำหน้าที่ของครู
แต่ต้องเป็นเพื่อนที่ดีของศิษย์
สัมพันธภาพแห่งความเป็นเพื่อนคือ
ไม่บังคับบัญชา ไม่ยึดครอง
ไม่เรียกร้อง ไม่สร้างปัญหา
เพียงแต่เอาใจใส่ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
ด้วยความรักในชีวิตทั้งหลาย
พันธะที่มีจุดประสงค์อยู่ที่ตนเอง
มิใช่พันธะแห่ง “ความรัก”
มันเป็นพันธะของ “ความอยาก”
อันเป็นเหตุแห่งความทุกข์ และความตาย
ที่มาhttp://happyhappiness.monkiezgrove.com/2009/06/10/%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%A1%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%98%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น